Gifkikker..... ;-)

Wat een heerlijke middag en avond samen met Henkie.

Henkie en Derkje

Nadat we de laatste spullen uit mijn huis hebben gehaald zijn we gaan eten bij de Kikkert. Slordig opknoffen zeg maar....vervolgens bij Anouk gaan kijken op Beatstad. Wat een superzus heb ik toch, liever en gekker komen ze niet.... Lekker geslapen trouwens Michel? :-)

Wat ik voel bij mijn zus is mooi,  sterk, een hele diepe verbondenheid, dichtbij, ver weg, heel hecht... het maakt niet uit... Van veel raak ik bewust.... vriendschappen, familiebanden en andere relationele vanzelfsprekendheden krijgen op het moment een diepgang die ik zonder de genomen stappen waarschijnlijk niet zo duidelijk zou zijn gaan voelen als nu, heel fijn.... Aan de andere kant vraag ik mezelf af waarom er, doordat ik lijfelijk wat afstand ga nemen zo'n diepte en helderheid komt in mijn gevoel voor een ander, en waarom je die diepte en helderheid waarschijnlijk door de vanzelfsprekendheid, de snelheid en afleiding van het dagelijks leven geen ruimte laat......

Het voelt een beetje alsof er te weinig Echte tijd aan elkaar besteedt is. Waarschijnlijk ontbreekt de rust, of was ik me er gewoon niet van bewust..... Ik zie het maar als leermomenten... ;-)

Nu de laatste avond met mijn katten in mijn huis, nou ja... mijn huis? Het is mijn huis niet echt meer zo voelt het.... Ik ben moe en ga lekker tegen mijn katten aanliggen, het zal voorlopig onze laatste nacht zijn..... ik ga ervan genieten........ En zij ook denk ik...... :-)

Verhuizen....

Deepa, de nieuwe bewoonster van mijn "oude" huis, waar ik nog wel een paar dagen verblijf is haar spullen naar binnen aan het brengen..... gek gevoel, emotioneel maar mooi..... 

Poogi, Tim en mijn grote neef Jonas Morten

Ik zit op de bank met mijn lieve katten te kijken hoe de spullen worden binnen gedragen.
De katten, die al maanden voelen dat er iets staat te gebeuren, kijken enigszins verbaast maar vanuit hun zen modus toe wat er gebeurd.....Heerlijk om te zien hoe deze wezens altijd de vorm hebben die het best bij het moment past of hoe zeg je dat....... misschien zijn ze altijd het moment wel ofzo ;-)
Morgen breng ik de laatste spullen weg zodat alleen mijn tas die met me mee gaat nog over blijft.
Het wordt een week van afscheid nemen, een week vol emotie en ervaringen.
Ik ben er klaar voor zo voelt het...

Itacaré, check it out.....

www.itacare.com
www.casazaza.com
http://www.easydrop.com/location/about-itacare.html

Aftellen..... en een weblog, veel gekker moet het niet worden :-)

Het werk is opgezegd, het huis verkocht en alle spullen de deur uit. Vanaf 1 september ben ik werkloos, autoloos en homeless, en gek genoeg... het voelt heerlijk... Dat had ik een paar jaar geleden niet gedacht te zeggen bij de gedachte aan een situatie als deze :-)

8 september vertrek ik richting Brazilie om te ervaren hoe het is om daar te leven, zomaar eigenlijk...
De voorgaande keren in Brazilie waren voor mij bijzonder, een soort connectie met iets waar ik nog geen vinger op heb kunnen leggen. Dat "iets" is een gevoel dat ik krijg als ik daar ben en daar speelt natuurlijk ook het gevoel van vakantie en niets hoeven een rol bij. Toch is het gevoel intenser dan bij andere vakanties. Wat ik er ga doen laat ik over aan wat er komt. Ik heb wel een optie op iets maar daar kom ik later op terug. Tenslotte is niets zeker en in brazillie al helemaal niet.
Waar de drang vandaan komt om de emoties van afscheid, loslaten en het onbekende te willen ervaren weet ik niet, maar het is er...... De dingen die ik eerst als erg lastig kenmerkten, wil ik nu ervaren en dat voelt een soort van bevrijdend. Ik merk ook dat de ware gevoelens voor de mensen waar je om geeft een diepte krijgen die er altijd wel is, maar eigenlijk nooit zo helder voelbaar is.... ook wordt mij duidelijker wat ik voor anderen beteken, zaken waar ik me eigenlijk nooit zo bewust van ben geweest worden fris, helder en mooi ;-)