woensdag 20 oktober 2010

Lifia welkom!

Lifia is geboren!!!


Alweer meer dan een week oud inmiddels en het is een heerlijke meid, ze slaapt veel en is heel rustig.
Rose is herstellende maar maakt het goed. Ze is bevallen in Ilheus en een half uur voordat Lifia gehaald werd, moest Ed nog even wat medicijnen gaan halen bij een apotheek in de stad, want dat hebben we in het ziekenhuis niet... geweldig... Hoe anders kunnen dingen zijn....
Sinds een paar dagen zijn Ed, Rose, Vito en Lifia bij me ingetrokken, super gezellig!

Wat afvallen betreft liggen de zaken ook wat anders.... Ik slinger nog steeds rond de 93 kilo... al jaren...
Nee Dirk, dat loopt wel terug daar in Brazilië, lekker warm, beetje surfen... je weet toch...
Nou.... jammer joh!
Ik moet toegeven dat ik aan het sporten op een aantal keren na gewoon niet toekom... daarentegen kom ik aan de Braziliaanse glazuur mitrailleurtjes aanzienlijk structureler toe ;-)... Eens kijken of hier wat balans in gebracht kan worden voordat er een unit ontstaat waar ik niet meer vanaf kom.... daar begint het nu toch enigszins op te gaan lijken.

Er wordt gekookt in café Habitat inmiddels, om een voorraad aan te leggen voordat we open gaan. Testen dus..... 3 Braziliaanse dames die hun best staan te doen in de keuken is ten aanzien van die unit ook niet echt ideaal. Het eten is echt heerlijk! Buiten de heerlijke hamburgers, fruitsalades en filet mignon's kreeg ik vandaag een tapioca voor mijn kiezen en dat had ik echt nog nooit gegeten, gek genoeg, maar nu dus meteen uit eigen keuken. Het is een echt Bahiaans gerecht, een soort pannenkoek van grof meel die je vol kunt storten met diverse zaken, hartig, zoet of beide. Om het suikergehalte van deze caipirinha-loze avond te compenseren had ik er een met banaan, nutella, honing en nog wat zaken...... slordige unit dus zoals je begrijpt... Mijn tandarts Bert bestelt per omgaande alvast het laatste model gum van de Duitse fabrikant Porsche gok ik...... ;-)



De verlichting van het café is zo goed als naar mijn zin. Tobben met lampjes en plakband dus. Kroonstenen kennen we hier niet en het gaat ook uitstekend zo. NEN-normen waar ik bij T-mo zo druk mee was, de NEN1010, NEN3140, LP3..... tuurlijk. Hier tapen we de zaak wat aan elkaar en het resultaat is eigenlijk gewoon hetzelfde. Ze voelen ook even of er stroom op staat want meet apparatuur is duur en daar kan je ook andere dingen mee doen. Ik probeerde het ook een keer maar daar laat ik het bij. 110 Volt geeft je toch nog een lelijke optater.


Resutaat van vandaag, 250 hamburgers in stock, 80 kip burgers en morgen wordt er 30 kg filet mignon in porties voorbereid, de sojaburgers gemaakt en alle bieren, frisdranken gebracht. Verder nog flink wat randzaken halen (thee, likeur, emballage handel etc.) en ik hoop de 25ste de deuren te openen. Dat is ook wel nodig want met de vaart waarmee het geld de deur uitvliegt hou ik het niet lang meer vol. Naar iedereen zegt, gaat dat de komende maanden helemaal goed komen.... ik kan het bijna niet geloven maar wacht het hoogstwaarschijnlijk hardwerkend af...... ;-)

donderdag 7 oktober 2010

Psssssst....

Een aantal mensen wezen mij erop dat er teleurstelling was over de stop met het schrijven....
Het is niet zozeer een stop, maar ik kom er simpelweg niet aan toe...

Ook speelt mee dat ik niet in herhaling wil vallen over hoe ik alles hier beleef.



Om een voorbeeld te geven: ik reed eergisteren terug uit Itabuna en Ilheus. Boodschappen doen voor het Café en spullen halen voor het huis.... 12 uur lang onderweg geweest. Nog een half uur te rijden, het is een uurtje of zes, we rijden door de jungle, raampjes open, moe..... Komt er opeens echt zo'n onwijs gelukzalig gevoel naar boven, simpelweg voorbij het genieten..... een soort emotie van gelukzaligheid of zo.... Ik voel me zo relaxed, zo blij, zo heerlijk dat ik mezelf heb toegestaan, overwonnen om dit te mogen meemaken.... ik weet niet hoe ik het moet uitleggen en doe dat verder dan ook niet.

Morgen verkas ik naar mijn nieuwe huis! Super..... zie netjes de zee vanaf mijn veranda en zelfs staand van achter de bar kan ik hem zien.

Uitzicht slaapkamer

Ik ga jullie en mezelf niet vermoeien met wat er allemaal bij komt kijken om de zaak te kunnen openen hier, het is gigantisch.... en alles gaat rustig aan..... je bereikt gewoon niet veel, maar bent de hele dag bezig.... Met de auto gaat alles stapvoets vanwege de kuilen en heuvels.
Ze leggen ook echt serieus drempels neer, een boomstam met wat beton eroverheen, terwijl de hele weg een emmentaler kaas is... uit zijn eerste versnelling kom je niet, nergens.... even hierheen, die vertelt je daarheen, dan moet je die bellen, ja, ik kom er zo aan... maar die komt niet,  even dit kopen, "hebben we vandaag niet".
Ik hoor bij een oude baas die onder andere bamboe matten verkoopt die ik goed kan gebruiken al 15 dagen lang "over 15 dagen heb ik ze weer", hij weet dat hij dat zegt, maar het maakt niet uit, hij zegt gewoon wat..... of ik die matten ooit ga zien weet ik niet, hij ook niet gok ik ;-) Ik geniet ervan, de wereld is hier zó, maar dan ook echt zó anders dan in Nederland.

Ik heb nu ook veel te doen, maar doordat iedereen tijd heeft voor alles wat er onderweg gebeurt, maak je gewoon niet echt voortgang. Iedereen lult met elkaar, stoppen om bij te praten, fluiten, roepen en iedereen doet mee....Heel "druk" dus eigenlijk maar er gebeurt niet echt iets concreets..... Doordat iedereen zo leeft, is het zo en het voelt fijn..... Schreeuw iets naar iemand en ze schreeuwen terug, heerlijk.....alles is vriendelijk en warm...

Uitzicht vanuit Habitat Cafe


Lekker bezig geweest in het cafe, het mooie witte zand mooi verspreid, wat bij 29 graden het nodige vochtverlies genereert (aqua de coco (een hele kokosnoot waar ze een gat in maken met een rietje) halen op het strand dus om het verlies aan te vullen) maar het was heerlijk weer even wat fysieks te doen, buiten de 5 tibetaantjes die ik (bijna) elke ochtend doe.
Alle tafels en stoelen neergezet, top! Nadat ik mijn ipod aan Rogerio heb gegeven (die vanaf 1 oktober voor mij, of beter gezegd voor Habitat Cafe werkt en me ontzettend goed helpt met alles) om de stereo in het café te testen, ben ik met Ed een duik gaan maken in zee, even afkoelen..... De eigenaar van Cabana Ariramba Leonardo (Leo) trakteert nog even op een glas ijskoud bier en we lopen terug..... 1 minuut lopen... en wat hoor ik uit de speaker knallen........ Marcus Miller..... Een smile van oor tot oor ;-) Marcus in Brasil, uit de speakers van mijn eigen café..... hoe mooi kan het zijn!!! ;-)

Vanaf het strand zie je Habitat Cafe liggen