Zaken doen....

Gisteren eerst naar advocaat " Denise" geweest voordat ik kennis ging maken met Ricardo en Andreza, de eigenaren van het cafe restaurant "Habitat Cafe". http://www.habitatcafe.blogspot.com/

Op zich wel een slimme zet omdat het contract vol staat met ongemakkelijke en irrelevante voorwaarden e.d.

Het contract besproken met Denise en haar man Fernando, ( een onwijs leuk en gezellig stel, zij practiserend advocaat en hij zakenman die het nu wat rustiger aan doet) die er erg om moesten lachen en aangaven de indruk te hebben dat Ricardo en Andreza het contract niet echt te hebben gelezen. Ook kan het zo zijn dat omdat ze, hun zelf gebouwde huis en cafe voor het eerst gaan verhuren misschien wat emotioneel en onwetend zijn over het verhuren van een object en de te stellen voorwaarden.  Een onwijs symphatiek stel overigens, echt gezellig! Vervolgens ben ik zonder me druk te maken over de inhoud samen met Ed naar Habitat Cafe gegaan. Het belangrijkste voor mij is het gevoel bij de eigenaren.... Ik wil het huis en Cafe huren omdat ik er zin in heb en het me leuk lijkt, ongemakkelijke gevoelens en situaties, voor zover binnen mijn macht mijd ik, ik hoef niets tenslotte...

Ricardo en Andreza voelen goed.... zijn vriendelijk en ontvangen ons hartelijk.

Het huis is kleiner dan dat ik had verwacht met name de indeling is voor de bewoning met 3 volwassenen en een klein kindje nog een uitdaging. Aan de andere kant, we slapen er alleen..... het leven speelt zich hier buiten af, op veranda's en in hangmatten rond het huis. We komen er zeker uit.

Ook tijdens een korte passage over het contract waarin ik aangeef te hebben begrepen dat er een aantal zaken instaan die mij wat ongemakkelijk overkomen maar deze nog in detail ga bespreken met mijn advocaat en wil aanpassen reageren ze positief...

Tot nog toe loopt alles zo soepel dat het me wat vreemd overkomt, alhoewel Gerard me ooit de wijze woorden zei: "dat loopt het altijd al Dirk".

Mooi he! Soepeler dan dat het loopt gaat het nooit lopen....hoe het ook loopt, zo loopt het.....go with te flow ;-)

Hilarisch momentje;

In de avond rij ik met Ed nog even naar de supermarkt in het dorp om koud bier te halen voor een klant van de pousada. Lekker warm buiten, aarde donker en de ramen van de zwarte Chevrolet Celta wagenwijd open hoor ik opeens een soort van klap en keihard gefladder...... Ed schreeuwt godv........de god.....porra!! enz en het geklapper gaat als een razende door de auto waarop wij, twee toch vrij grote kibbers, als kinderen uit de auto vluchten...... Er vloog een vleermuis zo groot als een vliegende makaak vol tegen het hoofd van Ed en klapte in paniek tegen alle ramen aan de binnenkant van het kleine autootje....... 

Ik piste echt bijna in mijn broek van het lachen...... genieten genieten...... caipirinhaatje voor de schrik toen we weer thuis waren en hebben op Pituba heerlijk sushi gegeten om de verjaardag van Rose te vieren, met zijn allen.......Viva Rose, Viva Brasil!!!!!!